De winter is best knus. Zeker met die sneeuw dit jaar. Lekker saam' met een flink stuk zopie op de bank. Duisternis alom. Toch hoor ik steeds meer mensen om me heen die het liefst al in september voor hun antidepressielamp willen kruipen. Volgens mij komt dat allemaal door de Spaarlamp. Daar word je depri van. En dan heb ik het niet over dat bleke supermarktlicht, waar ieder ganzenbord voor wegloopt, maar over de binnenkant van zo'n ding. Vorige week heb ik d'r eentje opengemaakt met mijn schoonvader. Gewoon es kijken wat er in zit. En da's niet mis. Onder het mooie witte lampje blijkt een compleet voorschakelapparaat verstopt. 162 gram printplaat om precies te zijn, compleet met weerstandjes en elektronische prieters & prutters. Andere koek dan een glazen bolletje met een draadje erin. Als dat milieuvriendelijker is dan een peertje ben ik de keizer van China. Ik ga er eens goed in duiken, vanavond. Onder een gezellig gloeiend peertje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten