Nieuw Zuur

Misschien is het bij veel kijkers al ingeburgerd, maar ik blijf het gek vinden: Schermen die heel Buck-Rogers-achtig omhoog schuiven, Eva Jinek die alleen voor deze uitzending een zwart pruikje draagt. En ik dacht steeds dat het een flauwe grap was van die Rutger dinges en die andere oproerkraaier van PowNews, maar zelfs bij NieuwsUur hebben ze het ook al over [NieuwZuur].
En hoezo is het logo directe familie van een ter ziele gegane zoekmachine?
Ik vertrouw het niet helemaal. Ik vermoed een complot. Er klopt iets teveel niet.

Bijsluiter met bijwerkingen

Patiënten die met elk vraagje over hun medicijnen naar hun dokter rennen kosten teveel tijd en geld. Daarom is de bijsluiter in de loop der jaren steeds verder verbeterd. Dat scheelt een hoop.


Laatst moest ik mij 6 weken lang injecteren met Fraxiparine. Dat is om stolsels in de bloedvaten tegen te gaan. Die kunnen ontstaan wanneer de doorstroming gehinderd wordt door een “immobiel been als gevolg van een gipsondersteuning”. Ik had mijn been in het gips dus. Trombose lag op de loer.

De injectie moest direct in een huidplooi van de buik worden gegeven, links of rechts van de navel. Doorgaans ging dat redelijk pijnloos en zonder gevolgen. Het prijzige spul deed vermoedelijk zijn werk. Maar soms kwam de dosering niet helemaal goed aan en bleef de plek van injecteren gevoelig en ontstond er zelfs een verharding onderhuids. Maar ik ben een stoere patiënt, schrik niet snel van zoiets. Hoort er allemaal bij. Maar ik was wel een kleine beetje bezorgd. Gelukkig bestaat de bijsluiter, met al zijn geruststellende wijsheid.

“Zelden allergische reacties, zoals eurythemen, asthma bronchiale, koorts, collaps en vaatkrampen. Ook zelden voorkomend zijn angioneurotisch oedeem en reversibele eosinofilie.”

Dat had ik gelukkig niet. Vaatkrampen klinken niet uitnodigend. Verder zoeken.

“Onverwacht optredende huidnecrose op de plaats van de injectie kan in zeldzame gevallen voorkomen , voorafgegaan door purpura of erythemateuze plaque; geïnfiltreerd en pijnlijk, al dan niet met algemene verschijnselen. Als dit zich voordoet, is het noodzakelijk de behandeling onmiddellijk te staken.”

O. Eh. Kalm blijven. Niet in paniek raken. Dit heb ik niet. Toch? Wat is dat: purpura? En huidnecrose? Gelukkig is alles ook zonder medisch woordenboekje online te vinden:

Purpura: Niet wegdrukbare roodheid, berustend op erytrocyten extravasatie. Hematologische of vasculaire oorzaak.

Erythemateuze plaque: Vier à 10 dagen na starten van de behandeling treedt eerst een goed afgelijnde, pijnlijke, erythemateuze "plaque" op, die in enkele uren evolueert tot purpura, bloedende loslating van de huid en/of centrale necrose. Wanneer huidnecrose optreedt, is het belangrijk de bloedplaatjes te doseren.

Huidnecrose: Doordat de bloedtoevoer is verstoord, krijgt het weefsel niet voldoende zuurstof, het sterft af. De huid gaat rotten en wordt uiteindelijk zwart. Zoek medische hulp voor het zover is. Necrose is onomkeerbaar en dus erg gevaarlijk. Dood is dood.

“...Goedemorgen, poli Orthopedie? Mag ik van u dokter De Boer?”

De kleren van de keizer

We vinden het lekker om dom te blijven. Da's makkelijk en vertrouwd. En wie weet is het ook wel onze de bron van alle motivatie. Om domheid te bestrijden moet je - helaas - je kop gebruiken. De hele ontwikkeling tot de homo erectus naar sapiens sapiens is een opeenstapeling van domheden. En jammer genoeg kunnen we d'r bar weinig aan doen. "Geen mens is intelligent genoeg om zijn eigen domheid te begrijpen" vermeldt de 'Encyclopedie van de Domheid', de eindeloze monografie van Patafysicus Matthijs van Boxel. Klare taal. We zijn allemaal dummkopfs en er zijn er maar een paar die dat in de gaten hebben. Zoals dat kleine menneke in de Kleren van de Keizer.

Argumenten zijn aan de echte domkop niet niet besteed. Daar houdt ie niet van. Hij heeft zin aan verteerbare kost, hapklare brokken die hem en zijn companen worden voorgeschoteld. Zelfgenoegzaam wentelt hij zich in dommigheden en trivialiteiten. Lekker makkelijk. Benader de domkop niet teveel met nuances, feitelijkheden, alternatieven, omwegen, lastige paden. Dan wordt hij lastig, wellicht agressief. In het ergste geval riposteert ie met een snedig argumentum ad hominem, of een 'ad baculum'. Bats.

Het enige dat je als domkop kunt proberen is af en toe een ladder pakken en over de schutting kijken. Om te zien welke plek wij met onze zotskappen innemen. Daar is natuurlijk enorm veel door slimme mensen over geschreven, maar dat is aan mij domkop niet besteed. Ik hou meer van simpele plaatjes. De zon en de planeetjes, mooi op een rijtje. Met die joekel van een zon. Prachtig.

Lovin’ You

Als het in je kop zit is het er echt niet meer uit te rammen. Al sinds 1974 blijft het overal ter wereld in hoofden hangen. Ook nu zit het weer in een tv-reclame voor een bakkerij. Maar gelukkig is het ook nog een leuk vrolijk liedje. Stuk beter dan iets van Frans Bauer. Want dit is een leuk, vrolijk, lief liedje. Romantisch. En een net liedje ook nog.

O ja? Neen. Het is een vies liedje. Laatst was ‘t op de radio en ik hing van schrik bijna in de vangrail. Luister maar eens goed. Rond 1min40 laat Minnie Riperton haar ware aard horen. Ze heeft het niet over kussen. Daar kon ze zeker in 1974 over zingen. Geen probleem. Lovin’ you wordt nooit meer hetzelfde.

Minnie mag erg trots zijn op deze nummer 1-hit. Ze begon haar carrière als danseres en bleek ook nog eens een hele zuivere stem te hebben. Waarmee ze maar liefst 5 octaven kon halen. Da’s enorm. Probeer het zelf maar es.

Helaas heeft de wereld niet erg lang kunnen genieten van haar talent, want op haar 31ste liet ze het leven in LA. In de armen van haar man. Romantisch. Op haar grafsteen staan twee regels uit haar grootste hit gegraveerd. Net zoals in onze oren.

Uitstervende ambachten, Modern Times 1

Je mist ze. De encyclopedieverkopers komen niet meer aan de deur. Het is stil. Niemand belt meer aan om de 24-delige Winkler Prins aan te schaffen. In aanbetalingen. Of in een koop! Dan ben je echt rijk!
Nee, als je een internetverbinding hebt. Dan ben je pas rijk. We zoeken alles op, op internet. Wil je een beetje autoriteit, dan ga je te rade bij Wikipedia. Wil je alles, nee, echt alles over films weten, dan weet je dat imdb.com je alles en dan ook alles voorschotelt. Inclusief alle versies trailers, filmposters en foto’s van de acteurs, nu en toen.
Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan met voorbeelden. Maar dat doe ik niet. Tenminste niet nu. Dat doen we in etappes.
Dus vanaf nu: Uitstervende ambachten.

Deze aflevering gaat over platenwinkels. In dit geval Plato. Plato Den Haag. Want uniek in zijn soort.

Plato Den Haag is van oorsprong een zelfstandige platenzaak, waar je informatie kunt inwinnen over de nieuwste, maar zeker ook de oudste releases kunt vinden. Het personeel is muziekfreak. Lees High Fidelity van Nick Hornby en je weet ‘t.
Plato Den Haag was een vreemde eend in de bijt. Zij waren de eersten in de Plato-clan in Nederland die de website prominent als publiciteitsmiddel inzetten, inclusief een online luisterpaal voor nieuwe of goeie ouwe muziek. En je kon er online cd’s kopen. De schijfjes that is, niet als mp3. De rest in de Plato-groep vond dat zeer onverstandig. De Haagse Plato moest zoch wel afscheiden om met de tijd mee te gaan.
Uiteindelijk volgde de rest in de familie ook. Onder de naam Platomania.
Nog maar een paar jaar geleden had Plato Den Haag twaalf mensen in dienst. Niet continu in de winkel, maar men kon er goed van leven.

Laatst was ik weer bij Plato, in de Schoolstraat. Ik heb even staan kletsen met Harry Hoving, de oprichter. Hij vertelde me enigszins bedrukt dat ze binnenkort een uitverkoop gingen houden. Een faillissementsuitverkoop. Een icoon dreigde te verdwijnen! Je eigen High Fidelity-store zou niet meer zijn. Het was onvermijdelijk. Ik heb uit solidariteit een hoop cd’s gekocht. Met korting. Dat wel. Ik mocht ze niet eens meer tegen de originele prijs aanschaffen. Het was voorbij. Het personeel zit nu in de ww. Dankzij breedband. Dankzij illegaal downloaden. Maar vooral dankzij de grote spelers in de markt. MediaMarkt, Bol.com, FreeRecord Shop. Hoewel die laatste ook behoorlijk zwaar weer ondervindt. Die zoeken nu vooral hun heil in dvd’s en games. Maar of dt lukt..? Allemaal hebben ze last van iTunes. Convenient, betaalbaar, maar zonder het schijfje. Je koopt een bestandje. Ok, maar dan wel van je favoriete artiest. Zonder door de regen te hoeven. En je schaft zo wel veel meer muziek aan. Ik wel. Die ik nooit op cd gekocht zou hebben. Vanwege de prijs. En de convenience… Luie moderne generatie…

Plato huisde jarenlang op hun riante plek in de Schoolstraat, waar ook regelmatig in de etalage bands hun nieuwe album doopten met een live optreden. In 2009 is Plato kleiner gaan wonen. Een zevende van hun oude oppervlak. Het mocht niet baten. In dat kleine zaakje zit nu de Ledergigant. Die zaten ook een heel stuk ruimer. In dezelfde straat. Hoe lang zal het leder het uithouden?

Plato Den Haag. Rust In Vrede. We hebben allemaal bijgedragen aan je ondergang. Het spijt ons. Het is de vooruitgang. Tegelijkertijd voelen we de achteruitgang.

Arty farty

Mijn broer vroeg mij of ik misschien was getransformeerd in een fietsenfetisjist. Toegegeven, beeldende kunst, dansende kunst en andere kunst die als zodanig fungeert heeft mij altijd weinig gedaan. Muziek als wat voor uiting dan ook doet mij wel altijd veel maar dat terzijde. Maar laat ik beginnen bij het begin.

Ergens vorig jaar werd mijn aandacht getrokken door het Volkskrant magazine waarin een pracht van een fiets stond afgebeeld. Het was een waarachtig simpel ontwerp. Zoals dat vaker gaat in drukke levens heb ik het magazine dezelfde dag nog bij het oud papier ten ruste gelegd. Vervolgens heb ik mij het afgelopen jaar zo nu en dan gestort op het zoeken naar het merk van deze fiets en een plaatje. Het zat nog wel in mijn hoofd maar begon toch rap te vervagen. Ik kan u nu melden: de fiets is gevonden. En daarnaast ook fietsen van een andere fietsenmaker.

Om terug te keren naar mijn opmerking aan het begin van dit stukje: veel kunstzaken zijn mij vreemd maar ik kan zomaar helemaal wild van een bepaalde vormgeving worden. Ik wil het hebben en aan de muur hangen. Desnoods. Kijk even mee.
www.bertellibici.com
www.vanmoof.com/vanmoof-no3

Devaluatie onderscheiding

Ditmaal geen afbeelding, geen foto. Geen eer voor een bepaald persoon.
Het heeft blijkbaar Hare Majesteit behaagd om 's lands meest misselijkmakende relnicht te onderscheiden. Met een Lintje in de Orde van Oranje Nassau. Ik heb er amper woorden voor. Voornamelijk walging. Hoe kunnen we onze Koningin nog serieus nemen als zij deze giftige roddelteef eert voor zijn werk en -misschien nog wel erger- voor verdiensten voor de musicalwereld?

Bah. Bah. Bah.

Goede Vrijdag

Alle meningen zijn al gespuid over Arie Boomsma. Goeie gozer, rare snijboon, neo-EO-er, moderne christen. Het zal allemaal wel. ’t Zijn maar meningen.

Toch denk ik dat Arie nu wel heel erg moet gaan uitkijken. Liet hij enige tijd geleden een baardje staan, nu neemt datzelfde baardje toch wel heel verontrustende vormen aan. Hij mag vandaag wel uitkijken, met zijn 34 jaar…

2: Vies werk op hoog niveau

-vervolg-
lees eerst: '1: Goudeerlijke ambachtslui'

Ik kom net van het dak af. Mijn vermoeden was terecht. Ik trof de drie pijpjes aan, intact. Een daarvan hoort bij mijn open haard. Maar waar kwamen die scherven vandaan? Een stukje verderop staat een ander setje schoorsteentjes. En ja hoor, daar komen de scherven vandaan.

Inmiddels ben ik ook naar de doe-het-zelf-zaak geweest om de prijs na te vragen van een regenkapje. Een chinees hoedje heet dat trouwens. Het formaat dat de regen uit de schoorsteen zou houden kost maar 16 euro. Heel wat anders dan de bedragen van de ambachtslieden.

1: Goudeerlijke ambachtslui

Ik heb het lang uitgesteld, maar vandaag heb ik het toch uitgevoerd. Ik heb eindelijk de schoorsteenveger gebeld. Komt er niet van als je weet dat je er voor thuis moet blijven. Nu was ik thuis en ik hoopte dat ze toevallig net een gaatje hadden. Ik had vandaag vette mazzel. Ze waren net in de buurt.

Helemaal precies zoals in Dickens z’n tijd was het niet: ze kwamen met twee en ze waren niet besmeurd met roet. Geen schoorsteenkogel met borstel. Gewoon Haags.

Ik ben een klant met ervaring. Een van hen gaat naar het dak. De ander blijft bij de open haard. Dus ik heb ze beide objecten gewezen. Degene die het dak op moest was blij dat hij te maken had met een stevige brandladder. De ander vroeg of ik oude kranten voor hem had. Dat had ik al eerder meegemaakt.

De vorige keer, een jammerlijke 6 jaar geleden, was me die vraag al gesteld. De onderste man bekleedt dan met de kranten de open haard, die uiteraard uit is. Maakt een prop en stopt die in het rookkanaal. Luistert vervolgens naar boven: Is het deze? NEU! Is het deze? JA! Er kwam toen een dwarreltje roet naar beneden, en terecht in de prop kranten. Het oordeel was dat het niet veel langer had moeten duren en dat ze geen dag later hadden moeten komen.
Ik was gewaarschuwd.

Na het JA kwam er een touw naar beneden met aan het eind een stuk dubbelgeslagen ketting onderaan. En tot mijn verbazing een hoop twijgjes. Stokjes. Takjes. Uit een boom.
Mijn eerste reactie was: “ZO!”
Maar meteen viel me op dat ze niet beroet of verbrand waren. Was de vogel nog maar vanochtend begonnen met het bouwen van z’n nest? Dat vroeg ik ze nog, maar dit zagen ze wel vaker. Rotvogels toch ook.

De man van het dak kwam de kamer in met de mededeling dat ik “op zeker de haard maar niet meer moest aan doen”. Hij had in zijn handen een enorm stuk keramische schoorsteen, afgebroken. Dat kwam doordat er geen regenkap meer op de schoorsteen zat en daardoor konden regen en vorst de hele schoorsteen aantasten. Je hoeft hem nog maar een keer aan te steken en de hele binnenkant stort naar beneden.

Maar heel toevallig had hij laatst een regenkap teruggehaald bij een klant die niet betaalde. Dan was ie niet 195, maar 150 euro. En om die binnenkant te stutten had hij een metalen pijp liggen. Voor de terloops genoemde prijs van 210 euro.

Ik zal het es met mijn huisbaas overleggen.
Maar ik ga eerst een bezoekje aan het dak brengen.

Wordt vervolgd

Wak

Voor het eerst zien we live iemand die probeert door het ijs van een kunstijsbaan heen te smelten.

Dental records

Nee, dat is geen nieuwe platenmaatschappij. Als er ergens bijvoorbeeld een vliegramp plaatsvindt dan worden tandheelkundige archieven gebruikt om slachtoffers te identificeren.
Dental records dus.
Maar bij welke tandarts bel je aan? Is er een divisie van de CIA die zich met tanden bezighoudt en een enorme database beheert?

Zweedse kwestie

In Zweden is prostitutie niet strafbaar.
Het is wel strafbaar klant van een hoer te zijn.
Kortom: Hoeren mogen, hoerenlopers mogen niet.

Een peloton soldaten ging op oefening naar Duitsland. Daar mag je wel naar de hoeren. Hoeren mogen ook.
Ze gingen daar oefenen. Als ze klaar zijn met oefenen, gaan ze uitrusten. Persoonlijke uitrusting. Haha.
Daarna burgerkleding aan. En ontspannen. Want klaar met werken.
Ze gaan naar de hoeren. Wat thuis niet mag, mag hier wel.

Tuchtraad. De mannen worden beschuldigd van een strafbaar feit.

'Makkelijk' zou je zeggen: ze waren in burger, niet aan het werk en in Duitsland mag het. Geen gezichtsverlies voor Zweden.

Maar de generaal zegt: als ze niet op kosten van de Zweedse belastingbetaler op oefening waren geweest, dan hadden ze deze overtreding niet begaan.

Wat vind jij?

Licht en geluid

Filmmakers maken niet alleen film maar vooral sfeer. Dat is bekend. Vaak verzinnen ze er sfeer bij die er niet is. Je maakt het spannender als je dreigende muziek over een haaienvin heen laat klinken. Een spelend muziekdoosje als een eenzaam kindje ‘mommy?’ snikt. Maar ook zo vaak wordt er een geluid bij verzonnen dat er helemaal niks mee van doen heeft.

Stel je voor:
Kantoorgebouw, na werktijd, man loopt op de gang, good guy, wil naar huis. Plots gaat het licht aan het einde van de gang uit. En het licht ernaast. De donkerte komt zo steeds dichterbij.
En nu komt het: Steeds als er een licht uitgaat hoor je een geluid. Geluid van licht dat uitgaat. Licht dat uit gaat? Dat is er dus overheen geplakt. Als je het niet meteen herkent, wacht gewoon tot je zo’n scène tegenkomt. En je weet wat ik bedoel.

Knus

De winter is best knus. Zeker met die sneeuw dit jaar. Lekker saam' met een flink stuk zopie op de bank. Duisternis alom. Toch hoor ik steeds meer mensen om me heen die het liefst al in september voor hun antidepressielamp willen kruipen. Volgens mij komt dat allemaal door de Spaarlamp. Daar word je depri van. En dan heb ik het niet over dat bleke supermarktlicht, waar ieder ganzenbord voor wegloopt, maar over de binnenkant van zo'n ding. Vorige week heb ik d'r eentje opengemaakt met mijn schoonvader. Gewoon es kijken wat er in zit. En da's niet mis. Onder het mooie witte lampje blijkt een compleet voorschakelapparaat verstopt. 162 gram printplaat om precies te zijn, compleet met weerstandjes en elektronische prieters & prutters. Andere koek dan een glazen bolletje met een draadje erin. Als dat milieuvriendelijker is dan een peertje ben ik de keizer van China. Ik ga er eens goed in duiken, vanavond. Onder een gezellig gloeiend peertje.

Some days...

Je loopt over straat. Iedereen en dan ook werkelijk iedereen kijkt je aan. Niet echt geërgerd, maar ook niet per se vriendelijk. Maar ze kijken je aan. Ze zien je lopen. Fietsen. Zitten. Iedereen heeft een reden je aan te kijken. Heb ik poep op mijn hoofd? Scheerschuim op m’n wang? Spuit er bloed uit mijn ogen? Dat ik het niet weet? Nee, de kust is veilig; geen ontsierende ellende. Maar ook geen overdreven goeie hair day. Gewoon, niets bijzonders. Maar toch. Kijken ze je aan. Allemaal.
Ach, laat ik er dan maar van genieten.

Je zit in een ‘etablissement’. Je hebt contact met de bediening. Je bestelt wat. Je verheugt je op je cappuccino met citroentaart. Je mag jezelf best eens in de bloemetjes zetten. Een welverdiende zaterdag. Fijn. Maar vanaf dat moment ziet niemand je meer.
De cappuccino wordt niet eens gemaakt. De citroentaart raakt op. Ik heb teveel geduld. Dit gebeurt mij zo ontzettend vaak. Waarom zien ze me niet? Er is iets mis met mijn aura.

Vandaag ben ik niet alleen te zichtbaar, maar ook nog es onzichtbaar. Beide situaties gelden voor 30 januari 2010.
Zin in cappuccino heb ik al niet meer. De citroentaart is dus op. Eigenlijk zou ik weg moeten gaan. Dan zijn ze mij mooi kwijt, als klant. Maar ik blijf. Bestel wijn en taco-chips. Die komen wel. Dan zien ze me maar niet. Ik ben voorlopig wel even zoet met deze bak taco’s.

Loos in tijd

Boem. Soms is het nummer er opeens weer. Komt vanuit het absolute niets en manifesteert zich op zo’n manier dat het vervolgens de komende weken maar door en door en door blijft spelen in alle gebieden van mijn hersenen waar de wetenschap ooit een naam en functie voor heeft bedacht en ontdekt. Waarschijnlijk ook in gebieden die nog onontgonnen zijn want ik hoor het continu. En dat geeft helemaal niets want het is prachtig. Vreselijk mooie melodielijn met een ingehouden stem van een zanger die tegenwoordig zijn jeugdigheid schijnt te moeten bewijzen door een karikatuur van zichzelf te maken. Nee, hoe anders was het vroeger, toen dit nummer verscheen op de lp it’s only rock ’n roll. De gitarist die er toen nog bij was heeft ervoor gezorgd dat dit nummer zijn melodie heeft gekregen die het verdiende.
Boem. Zomaar. En toch ook weer niet. Het nummer is een al melancholie over de eindigheid van alles. Mijmeringen over verleden en heden inzake de dood van teer beminde vrienden en mijn associatieve brein plakt dit juweeltje er meteen aan vast. Haïti beeft en huilt: “Deus ex machina” dit nummer. Ach, hoe het ook tot mij komt, ik ben blij dat het er is en nooit echt weggaat. Time waits for no one maar volgens mij wel op dit nummer…
Luister Time Waits For No One

Euh?

Het blijft wennen, de naam van dit babyhapje...

Final 3-2-1

Väder musik. Just återvänt från en åtgärd av det svenska bandet i 80 år får oss att rysa med sin blow-torkat hår och fett träffar. Men de är kopplade till min barndom, jag kan inte skaka till. Och de var inte så mycket förändrats. Den syntar fanns kvar, och gnäggande gitarrer också. Bara var läppstiftet hemma.
Mycket trevligt att vara där. Och en fin introduktion till Google översättare för dig! Översättningarna är inte alltid bra.

De Broek

Laatst naar een bandje wezen kijken, in Muziekcafé de Paap in Den Haag. Met grote verbazing staan kijken naar het drumstel dat deze band mee had genomen. Dankzij deze vormen kan alle geluid van het drumstel direct op het publiek gericht worden. Maar daar staat wel tegenover dat dat helemaal niet hoeft, want iedereen hoort een drumstel toch wel. Op de site van de band las ik dat dit type drumstel De Broek wordt genoemd. Apart is het zeker. Oh ja, en de band Sliq (Sensationeel Laag IQ) was het blijven waard. De biertjes trouwens ook.

Naam nummer 2

Wat een creatieve armoe. Blof zanger en gitarist Paskal Jakobsen heeft met zijn partner een zoontje gekregen. Begrijp me niet verkeerd. Hulde aan het ouderpaar dat zich met deze niet mis te verstane prestatie en zegening een plekje heeft veroverd in de wereld der nakomelingen. Wat ik mij vervolgens afvraag is hoe het toch komt dat de integere muzikant en creatieve persoon die ik in Paskal Jakobsen zie, kiest voor een naam voor zijn stamhouder die direct is afgeleid uit de top 2 van de sociale verzekeringsbank. Het moge duidelijk zijn dat Sem momenteel op de 2^e plaats van favoriete namen van ons Nederlanders staat. Met hem kiezen dus duizenden andere ouderparen binnen onze Nederlandse kinderbijslaggrens voor eenzelfde naam. Waarom? Hoe moeilijk is het om iets origineels te verzinnen? Erg moeilijk blijkbaar. Ik ken mensen die zelf namen hebben verzonnen voor hun kinderen terwijl de ambtenaar van de burgerlijke stand bij de aangifte geeneens steil achterover sloeg van zoveel eigenzinnigheid. Het is dus mogelijk. Waarom gebeurt het dan niet? En dan juist door mensen waar je het eigenlijk wel van zou mogen verwachten. We hebben hier toch vrijheid van het individu? We hebben hier toch vrijheid van denken? Gebruik dat dan ook! Potjandorie… Al dat volgzame gedrag.

Zucht, vraagt u mij echter naar de namen van mijn dochters dan moet ik u meedelen: nummer 2 en nummer 3 (ongeveer). Dat dan weer wel. Maar ik speel dan ook gitaar in een coverband.

Reageer nu!

Het verkeer vraagt om snelle reacties: linksaf, rechtdoor, terugschakelen, remmen, sturen, om je heen kijken, spelend kind ontwijken, en dan zie je dit.

Cover-terreur

Ja-ha, ik begrijp de woordspelingen: Hans Kazan onthult alles en inderdaad: Bert van der Veer in niets meer dan een opengeknoopt overhemd is ook ‘zo niet erotisch’. Dat is ook zo. Maar zo’n blote op leeftijd zijnde man is ‘zo niet relevant’. Zou niet elke klant zich schamen om boeken met deze covers af te rekenen?

Mannen krijgen last van een midlife crisis. Okee, maar als je een motor hebt gekocht en die te jonge bijvrouw zat bent, dan is het blijkbaar niet voorbij. Dan moet er een boek komen. En dan nog is het niet klaar. Nee, je moet met je rimpelige velletje zo naakt mogelijk op je eigen boek. Zou de oude mevrouw Paay een soortgelijk voornemen gehad hebben?